|
| terug naar de 2015 index |
zijn zware machine om het gras te keren boven mij klepperen de ooievaars opgewonden  het lot grijpt in, de afspraak gaat niet door gelukkig want ik voel me niet lekker, zere keel, zweterig en vannacht koortsige dromen over starende schapen en loerende koeien misschien teveel zuiderzeepaden gelopen de bak aardbeien biedt zeker soelaas ergens op de buurt huilt een baby hartverscheurend 
het is avond, even een ommetje via het bos naar de dijk de zon is bijna onder mijn hoest jaagt een kat weg (dat verbeeld ik mij tenminste) in het bos hoor ik boven mij ik leg mijn hand op de stam kraaien krassen op een lantaarnpaal ze zijn doof voor mijn hoesten (dat verbeeld ik mij tenminste) 
de wekker is niet gezet en ik ontwaak pas wanneer ik volledig ben uitgeslapen ik blijf liggen - door de open gordijnen zie ik de bomen loom bewegen in de wind de zon flikkert en flonkert op de bladeren de agenda is leeg, de koelkast vol Bid je even voor Anna? Ze wordt zo gebeld x goed - ik wend me tot de zon, de bomen en de wind heen en weer, flonkers en schitters, het is goed en dan wat later weer een appje: geslaagd!!!!!! xxx er is zo weinig nodig voor een geslaagde dag 
met onze analoge gediafragmenteerde ogen probeerden wij met een hoekmeetzoeker de compositie van het haakse stratenplan van Naarden te belichten en we besloten gezien de krappe sluitertijden die ons restten tot een gecropte versie van de gulden snede die ons nog voldoende scherptediepte gaf voor een romige bokeh van beslissende momenten onze mening was na deze dag niet veranderd: canon en nikon ten spijt; bierglas is het beste glas en de bruinbalans van bitterballen blijft onovertroffen 
iedereen tevreden en blij dat is voor vandaag mijn wens weg met de zware woorden onder donkere beelden terug naar het oude vertrouwde van het reeds verkende bekende geen somber gemijmer vanaf een 30 meterplank boven een zwembad zonder water kom maar in: zonsondergang, avondwolken boven een pseudo-zee en een Canta als ultieme rood trip 
vannacht verscheen in mijn droom een visioen ik liep en sliep op oude stenen van Albion de nevelen leken wolken of oude zielen de schaduwen van kraaien vervliegende gedachten bij het zwarte water van Avalon hield ik halt de zielenroerselen schenen mij zwanen toe ik ontwaakte als een wetende zonder kennis 
de hitte golft over den lande oksels klotsen, broekjes soppen bejaarden sterven, dieren lijden de hitte plant tropenroosters de ijscoman rijdt de elfstedentocht de tropen roostert hitteplannen veel drinken maar verspil geen water luchtig kleden, factor 50 smeren houd het hoofd koel, verlies het niet 
het is laat op de avond en nog licht ik fiets over de dijk terug naar mijn huis bij het surfstrandje stop ik even een ouder stel passeert me met volle tassen na hun beleefde groet ben ik alleen ik loop het strand op naar de branding niet meer dan een heen en weer schuivende rimpel het water van het gooimeer is vlak en leeg de horizon gloeit geel onder de donkerblauwe hemel ik leg mijn kleren op een stapeltje in het zand in mijn zwarte wibra onderbroek loop ik het water in het lauwwarme water omsluit mijn lichaam nu helemaal dan: in mijn ooghoek zie ik een zwanenfamilie wat later fiets ik weer over de dijk naar huis 
hoewel ik van plan was aardbeien te kopen kocht ik vanmorgen op de markt een pondje kersen terwijl ik eigenlijk niet zo van kersen hou ik vond de verkoopster van de kersen namelijk leuker, sympathieker, sexyer dan die van aardbeien ik denk dat ik met deze metafoor 
de hele dag dreigt het te regenen maar de eerste druppel wil maar niet vallen de atmosfeer is klam en na een poosje plakken mijn kleren op mijn huid ik loop via het bos een rietveld in het ligt lager gelegen in een kom onder de dijk er bloeien zeldzame orchideeën is mij verteld een smal paadje slingert er door heen omdat het riet nu minstens 2 meter hoog is zie ik alleen maar een groene muur om me heen en boven mij als uitzicht een strook grijze hemel na een tijdje lopen in deze groene stille jungle 
het gesprek van de dag, iedereen heeft het erover heb je het al gezien: pluto heeft een nieuw gezicht! heb je het al gehoord: griekenland houdt de euro! heb je het al gelezen: iran wil geen bom meer! het gesprek van de dag, iedereen heeft het erover geloof je dat echt? 
ooit dacht ik: het moment der momenten moest een mooie dag zijn de zon zou warm schijnen en de vogels zouden lieflijk zingen in de blauwe hemel, omringd door bergen, zouden wattige wolken drijven en om mijn hoofd zouden vlinders fladderen als een laatste vrolijke groet maar sinds dit weekend weet ik dat het anders kan en mag zijn de dag die aan de alle dagen en aan het proberen een eind zal maken mag zich ook majesteitelijk donker en stil verheffen boven een leeg landschap en het geblaat van de schapen zal me even lief zijn als het gekweel der vogelen net toen ik bijna in trance raakte, me overgaf aan het glorieus inzicht van dit visioen, hoorde ik een auto achter me toeteren en zag ik, zoals afgesproken, mijn redders 
in zo’n nacht zou ik het liefst met je willen dansen in de maneschijn daarna zouden we naakt in het gras liggen en ons baden in het zilveren maanlicht als jij er maar was, dan zou je bij me zijn, maar jij bent er niet, omdat ik je nog niet ken blue moon - nu moet ik het maar doen met blue moon |
© geert van der wijk - 2023
