<< 6 juli 2015 >>
het is laat op de avond en nog licht
ik fiets over de dijk terug naar mijn huis
bij het surfstrandje stop ik even
een ouder stel passeert me met volle tassen
na hun beleefde groet ben ik alleen
ik loop het strand op naar de branding
niet meer dan een heen en weer schuivende rimpel
het water van het gooimeer is vlak en leeg
de horizon gloeit geel onder de donkerblauwe hemel
ik leg mijn kleren op een stapeltje in het zand
in mijn zwarte wibra onderbroek loop ik het water in
het lauwwarme water omsluit mijn lichaam nu helemaal
mijn lippen raken het wateroppervlak en op ooghoogte
deint het gooimeer kalm op en neer, glad en glimmend
ik draai me om op mijn rug en blijf drijven
door mijn armen onder het water op en neer te wuiven
boven mij zie ik tientallen zwaluwen zwenken en keren
dan: in mijn ooghoek zie ik een zwanenfamilie
op 20 meter afstand statig voorbij zwemmen
vader- en moederzwaan en 5 opgeschoten jonkies
ademloos en bewegingsloos zie ik dit aan
wanneer ik mijn vingers moet bewegen om te drijven
merken de vogels het en maken ze wat meer vaart
heel koninklijk, zonder haast, bijna hautain
wat later fiets ik weer over de dijk naar huis
de zwanenfamilie zwemt parallel aan de dijk
ik haal ze in en passeer ze voor de afslag
de ouders kijken naar mij, op hun hoede
ik neem een foto, een laatste blik en rij de dijk af
een gevoel van droefheid overvalt me, alsof ik ontwaak
uit een mooie droom die ik niet mag herinneren
|
