|
| terug naar de 2020 index | langzaam licht  in deze wrede lente stierven veel bloemen in hun knop stierven veel vlinders in hun pop in deze wrede lente stierven veel padden op de weg stierven veel zwaluwen onderweg in deze wrede lente stierven veel bijen bijeen stierven veel mensen alleen in deze wrede lente  lucht het is avond een vleermuis vliegt uit opa niest het is nacht de gieren stijgen op vader rijdt het is ochtend de dokter luistert opa hoest het is middag de politie rukt uit vader stopt het is te laat te veel tinten grijs opa stikt het is te laat te weinig tinten wit vader stikt  the art of conversation op een bankje onder de processierupseneik zitten God en de Duivel geanimeerd de wereld onderling te verdelen: jij de nachtmerries en ik de schaapjes om te tellen over de mensen worden ze het ook snel eens: jij de kinderen en ik de volwassenen met al wat groeit en bloeit zijn ze nog sneller klaar jij de bloemen en ik de wortels ze heffen het glas en proosten lang leve de dialectiek in een hangmat liggen Leugen en Waarheid innig verstrengeld elkaars vuur en brandstof te zijn falsificaties helpen waarheidsvinding ontmaskeringen maken leugens creatief we lijken steeds meer op elkaar fluistert Leugen teder we zijn 1 zegt Waarheid zacht we kunnen niet zonder elkaar ik hou van jou, kom en haal me zeggen ze beiden tegelijkertijd parental advisory explicit content Ruimte en Tijd treden de danszaal binnen de vloer is leeg en het afwezige orkest speelt de harmonieën van de stilte Ruimte verkleint de ruimte met Tijd en steekt zijn hand uit hij zegt: laat mij je verlossen uit de gevangenis van het eeuwige nu ik beloof je morgens om te hopen en gisterens om te herinneren Tijd bloost en geeft zich over met een grote knal van kleuren en klanken vult de danszaal zich met vormen en verlangens heeft al dit moois een prijs? vraagt Tijd Ruimte zwiert haar rond en trapt dan per ongeluk op haar tenen au  lichternis de stilte licht wit de stilte dicht wit de stilte ligt wit 
' 
Een doodnormaal jaar De wolken in de hemel bleven onverstoorbaar stromen op de golven van de wind En de regen van boven viel gewoon weer overal en nergens en was nog steeds even nat En de vogels lieten zich niet van de wijs brengen en zongen van zonsopgang tot zonsondergang En de getijden die de aarde omhelzen bleven onverdroten gaan en komen op de luimen van de maan En de rivieren roetsjen schaterklaterend van de bergen en bleven het water naar de zee dragen En de tijd bleef maar geduldig gisterens agenderen en morgens oprispen in het eeuwige nu En de kreupelen bleven kreupel, de armen arm en de machtigen machtig En de bomen groeiden onbekommerd en lieten zoals altijd op tijd hun gebladerte los En de zon kon weer eens niks beters verzinnen dan vitamine D afleveren En de wormen smulden onverstoorbaar van hun feestdis van zwarte aarde En de bergen rezen langzamer dan brood en de continenten schoven allersloomst En de kosmos bleef uitdijen met zo weinig schuldgevoel dat het wel de lieve vrede leek Weer was er een normaal jaar voorbij, nog vele te gaan, dus relax, adem in, adem uit |
© geert van der wijk - 2023